این رشته یکی از شاخههای مهندسی مکانیک است و یکی از اهداف آن بررسی اجسامی است که در هوا حرکت میکنند. مهندسی هوافضا مجموعهای از علوم و توانمندیهای علمی است که در زمینه طراحی، تحلیل و ساخت وسایل پرنده هوایی مانند هواپیما، بالگرد، گلایدرها، موشکها و وسایل پرنده فضایی مثل شاتلها ، ماهوارهها و فضاپیماها مورد استفاده قرار میگیرد.
هوافضا علمی بین رشتهای است که در آن بسیاری از شاخههای علوم مثل متالوژی، کامپیوتر، مکانیک و الکترونیک مورد استفاده قرار میگیرند.
مهندسان هوافضا یاد میگیرند چطور باید قسمتهای مختلف یک وسیله پرنده را طراحی کرد. این رشته هیچ گونه ارتباطی با نجوم و کیهان شناسی ندارد و تنها شباهت لغوی بین این رشتهها وجود دارد.
یک مهندس هوافضای خوب باید تواناییهای زیر را داشته باشد:
- مهارت عالی در تحلیل و حل مسائل
- دانش فنی و دید مهندسی عالی
- آشنایی با نرم افزارهای تخصصی
- آشنایی کامل نسبت به اصول و قوانین مهندسی
- توانایی کار تیمی بالا
رشته مهندسی هوافضا به دلیل فنی بودن، مناسب افرادی است که مبتکر بوده و دارای پشتکار هستند و تمایل به کار در صنایع و کارخانجات را دارند.
گرایشهای اصلی این رشته عبارتند از : آیرودینامیک، پیشرانش، سازههای هوایی، بررسی سوانح هوایی و صلاحیت های پروازی و مهندسی فضایی
مهندسان هوافضا میتوانند در مشاغل و صنایعی مثل صنایع مرتبط با حوزههای هوایی و فضایی مثل موسسات تحقیقات هواپیمایی، هواپیماهای بدون سرنشین، بدون موتور، طراحی و ساخت بالگرد، موشکی و ماهوارهای و …مشغول به کار شوند.
از آنجا که سازه خودرو، قطار و کشتی، مشترکات زیادی با یک سازه هوایی دارند، مهندسین این رشته میتوانند در صنایعی مانند خودروسازی، نیروگاهها و صنایع پالایشگاهی و نفت و گاز هم فعالیت کنند.
همین طور در قسمت تعمیر و نگهداری هواپیما در فرودگاهها و یا به عنوان کارشناس امور هوایی و ایمنی هوایی مشغول به کار شوند.